pagina 26

Mark 'zonnebank' Antonisse was
de beschermer van zondebok
Victor Stofhok... eh Stokhof.
Victor was vanwege zijn grote
voortanden ook nog eens
met de naam Bugs gezegend.
Mark kon zijn ogen niet van
kastanjebruinharige Ien afhouden.
"Victor, denk jij dat één van de
twee... eh, het met haar doet?"
"Ik weet bijna zeker van niet.
Volgens mij denken en weten
zowel Henk als Paul dat ze
geen kans bij haar maken."


......................Bugs Bunny.......................... Marcus Antonius.....

"Ik heb vannacht bij Mark Antonisse
in de tent geslapen." bekende Ien.
"Maar niet verder vertellen hoor!
Het is geheim, strikt. Ik smeek je."
"Tja, dan had je het me niet moeten
vertellen, of tenminste kunnen
waarschuwen dat je me een geheim
ging vertellen. Dan had ik je gezegd
het niet te willen horen, hoewel...
Nu zadel je me met een verplichting op."
"Maar je kunt niet... als iemand..."
"Ik ben nu eenmaal een flapuit.
Vooruit, maar ik kan niks beloven."
"Pauhaul... en ook niet aan Henk."

pagina 27

Lindwurmbrunnen Klagenfurt

In Klagenfurt hadden Henk en Victor
de film Repulsion van Polanski gezien.
Op dat moment had Henk besloten
na het eindexamen een poging te wagen
om op de filmacademie toegelaten te worden.
's Middags waren ze in het Musil museum.
Een opdracht van de lerares Duits.
Henk plaagde Victor toen ze langs de
de lintwormbron slenterden.
Victor was de zoon van Koen Stokhof
de uitbater van cafetaria 'Edelweiss'
in de Jacob Roggeveenstraat.



's Nachts kon je er Tony Sarie vinden
aan de gebakken lever met uien
of friet met paardenbiefstuk.
"Pa laat zich door niets stoppen."
zei Victor. "Een dubbele fractuur
van de schedelbasis als gevolg van
een overval niet en zelfs de gehate
'storingsdienst van waren' niet."
Henk was aangenaam verrast toen
hij hoorde dat Victor gitaar speelde.
Al was het in het kerkkoor. Maar hij
keek vreemd op van het baantje
als kraai bij begrafenisondernemer
Van Vroomshoop in Dukenburg.

pagina 28

Weer op school moest iedereen een
spreekbeurt houden over een boek op hun
literatuurlijst Nederlands, bij Warenar dus.
'Han de Wit gaat in ontwikkelingshulp' van
Heere Heeresma was de keuze van Ien.
Paul was begonnen aan zijn 'Slauerhoff'
maar had uiteindelijk voor Hugo Claus'
'Verdriet van België' gekozen. Hetgeen
Henk goed uit kwam. Hij had over Jan
Arends niet veel kunnen vinden.
"Uit het materiaal over 'Slau' dat
Paul al verzameld had, kan ik wel twee
spreekbeurten samenstellen." dacht hij.
Erdal had op aanraden van Henk ook
een dichter gekozen. "Je kan de helft
van het praatje al vullen met reciteren."
Erdal had een mooi begin voor zijn
spreekbeurt gevonden bij Jan Hanlo.
"Tjielp tjielp - tjielp tjielp tjielp"



Op de redactievergadering van de schoolkrant
vertelde Paul trots dat hij begonnen was aan
een roman die 'Het waas van Slowakije' als
voorlopige titel droeg. Wat hij niet zei was
dat hij niet veel meer dan een titel had.
Hij had een kaart van de Karpaten en een
reisgids aangeschaft en las biografieën
van Robert Maxwell, die uit die streken kwam.
Daar waar het vroeger Roethenië heette.
Anneke van Driest maakte hem attent op
'de Radetzkymars', een roman van Joseph Roth.

pagina 29

De spreekbeurt van Ien, het rijmwoordenboek
van Paul en de muziekkeus was van Henk:
'Dans je de hele nacht met mij?' van Karin Kent.
"De oorspronkelijke versie van Hal David en
Burt Bacharach 'Dance mama, dance papa, dance'
werd..." "Ja, ho maar Henk... 't is al goed."
Zo ontstond weer een lied waarin een boek
werd samengevat. De schoolkrant was er
blij mee en Warenar glunderde.

Kom maar te voorschijn pa de Wit
Je bent gezien door een familielid
Je bent verraden door je eigen Han
Die maffe charlatan

En daarom... kom maar te voorschijn pa de Wit
Als dit een strijd is dan delf je 't onderspit
Voor hij het echt wint, zeg hem: opgekrast
Die zoon van jou is een fantast
Ja, die zoon van jou is je tot last

Kom maar te voorschijn pa de Wit
Bereid je voor op een echte dodenrit
Op de wagen van de kolenboer
Het was opgelegd pandoer

En daarom...

pagina 30

Wat Warenar niet zo kon waarderen
was het succes van Bitmap/Ponro nr. 7.
Henk was begonnen aan de cyclus
'Een zaadbank in de genenpoel'

Nummer 1: jongen - meisje
Laatst redde een kapotje nog een leven
Trok er een aan
Zodra ie was gaan staan
Hoewel ik haar hymen had doorbroken
Is geen nieuw leven daar ontloken

Nummer 2: jongen - jongen
Zo redde preacox ook mijn leven
't Komt er al uit
Voordat hij hem omsluit
Nu blijft het bij contouren beroeren
De jaren dat we van Aids ervoeren

Nummer 3: meisje - meisje
Ook een beflapje redde mijn leven
Al dat gelik
Wie weet wat ik inslik
Zelfs mijn dildo moet voortaan
Een rubber jasje aan

pagina 31

Onder de naam van Erdal Ozipek hadden ze
'Een zaadbank in de genenpoel' ingestuurd
op een prijsvraag over veilig vrijen.
"Met een Turkse naam dubbele kans
vanwege positieve discriminatie."
Ze wonnen een troostprijs.
Ook Erdal was zich gaan wagen aan
scabreuze liedjes. Een Russische film
had hem geïnspireerd.

Tam zat met z'n pico
Met z'n pico in Vera's cruz
Tam zei tegen Vera
Kleine Vera
Jij lekkere poes



Een van de 'abonnees' van hun blaadje,
Sara Troelstra, benaderde Erdal en Henk
met een versje dat onder de meisjes
zogenaamd de ronde deed:
Witte vloed van Karin Beks
Yoghurtkuur
En een maand geen seks.
"Dat kan er zo niet in, met haar eigen naam."
Ze wilden de zaak een beetje afhouden om
niet in eventuele intriges betrokken te raken.
Trouwens, hun seksuele reputatie stond in
geen verhouding tot hun praktijk.
Henk was in de bosjes bij het zwembad
eens afgetrokken door een meisje uit
één van de lagere klassen. En Erdal
was één keer naar de hoeren geweest.

pagina 32

Guy Fawkes

Het was drie november en Ien verving
die dag moeders assistente Angelique.
"Mevrouw Vossebelt, komt U maar."
Maar daar kwam Tony binnen, blozend,
met twee cadeaus en een bos bloemen.
Voor Martha een nep-hermelijnen muts
en voor Ien een tropische vis.
Ien maakte nog het alginaat aan.
"Mevrouw Vossebelt komt happen."
En ging toen met Tony de vis uitzetten
in een van de vele aquaria die Tony door
het hele huis verspreid had achtergelaten.
"Overmorgen ben jij jarig, he pa?
Blijf je tot dan? Ik vraag het ma wel.
The Gunpowder Plot, a penny for the guy,
hoe zou ik die dag kunnen vergeten."



"Hoor je nog wel eens iets van Eva?"
Paul en Henk speelden een wedstrijd darts
tegen Ien en Tony in café 't Geniale Renpaard.
"De eerste brief werd nog beantwoord.
Nou ja, met een kaartje. Sindsdien..."
Henk ging er maar niet verder op in.
Tony woonde zolang bij een vriend
op een kamertje boven 't Geniale Renpaard,
sinds hij er op de Timorstraat
weer eens was uitgesmeten.
Al de dag na zijn verjaardag toen
Martha Haverkamp 's morgens vroeg
een of andere vent snurkend op de sofa vond.
In een vreselijke stank lag naast zijn hand
een uitgesmeulde sigarettenpeuk
op een grote schroeiplek in het tapijt.
Het was Mike Hunt die door Tony
was meegenomen uit de British Legion Pub.

pagina 33

Mijn ome Cor was, zoals men kan weten,
geheel en al van het voetbalspel bezeten.
Hij speelde nog voor het oude Excelsior,
die club uit het bekende Rotjeknor.
Later trainde hij het Bredase NAC,
tot dat men scandeerde uit een of ander vak:
Cor Pot rot op
Cor Pot rot op
Cor Pot, Cor Pot
Cor Pot rot op.
Zo hard kan het leven zijn in het stadion,
maar dat wist hij voordat hij er aan begon.
Bespaard bleef hem echter een einde,
zoals Moyaals oom wegkwijnde:
Opstaan in een kaal onderrokje
en in het vullesvat porren met een stokje.



"Is dat naar Hooft, Paul?"
"Nee, naar Bredero's Moortje.
Trouwens, hij is al weer aan de slag
als trainer van een andere club."
"Ik dacht dat jij niks om voetbal gaf?"
"Doe ik ook niet... geen enkele sport.
Ik wou alweer trouwens zeggen.
Zeg ik dat erg vaak... overigens?"


...............G.A. Bredero................................Cor Pot......................

pagina 34

Om een uur of één 's nachts hielden Paul
en Henk het wel voor gezien in 'Extase'.
Het was zaterdag (zondag dus) en toen ze
buiten kwamen was plotseling alles wit geworden.
Ze knalden een paar sneeuwballen tegen
een verkeersbord en werden op sleeptouw
genomen door een student naar een optreden
van een of andere Baskische punkgroep
in 'de Onderbroeck' het keldercafé
van kraakpand 'de Grote Broeck waar
vroeger het 'Nijmeegs Dagblad' huisde.



Het was eigenlijk zijn verjaardag,
maar zelfs Paul wist dit niet. Al vijf jaar
vierde Henk zijn verjaardag niet meer.
Dat was sinds hij zichzelf had zien zitten
in een nieuwe trui met zijn cadeaus
voor een schaal met heerlijke soezen.
Die waren door zijn moeder gebakken
en gevuld met gele banketbakkersroom.
Net als de puisten rond zijn mond en op zijn neus.
Wel waren de puisten inmiddels verdwenen
nu hij zich regelmatig diende te scheren.
Ze werden tamelijk dronken die nacht.

pagina 35

De punkband was uitgeraasd.
"Van die twee meisjes, daar rechts
rechts van het podium, ken ik de blonde.
Ze werkt bij Nobelle, kom op.
Ze heet Vanessa Pauweoog... trouwens.
We hebben al een gespreksonderwerp.
Lingerie, wat wil je nog meer?"
Maar Paul was al veel te dronken
om nog een gesprek te voeren.
Toen Henk en Vanessa wilden gaan
hoorden ze Paul tegen Norma leuteren:
"Voorwaar, voorwaar ik zeg u meisje,
Norma, heet je zo niet, nog heden
zult gij met mij zijn in het paradijs."
Norma keek haar vriendin aan
met een blik van: "Wat moet je
nou met zo'n dronken tor?"

Amper drie weken later was de verkering
met Vanessa Pauweoog al ten einde.
Het feit dat Henk niet ongevoelig was voor
het geflirt van één van haar vriendinnen
was niet de belangrijkste reden hiervoor.
Zwaarwegender was dat zij hem tegenhield
op de dwaaltochten van zijn handen.
Ze moest erg huilen toen hij het uitmaakte.
"Het is natuurlijk vanwege mijn borsten?"
Niet dan... Henk?" "Borsten? Hoe zo...?"
"Dat ik er geen tepels op heb... snik..."
Dat was het dus geweest... ai...
Gene gene tepel.

pagina 36

Henk had zich voorgenomen zich geheel
op het eindexamen te concentreren.
"Erdal, ik heb gewoon geen tijd meer.
Het zal mij niet gebeuren dat ik zak.
Kijk, jij haalt het op je sloffen, maar ik
moet nu eindelijk iets gaan doen.
Zes jaar in deze burcht is genoeg."
Paul en Norma, die Winkelhaak bleek
te heten, waren net twee tortelduiven.
Norma was verzorgster van terminale
zieken in het tehuis Kalorama te Ubbergen.
Ze was depressief maar fleurde weer op
dankzij de liefde voor Paul. Haar vader
was de eigenaar van manege St. Frans
in Groesbeek. En dan te bedenken dat
'andare al cavallo di San Francesco'
Italiaans is voor: te voet gaan.



"Van de goede ontvangst graag een
rapportje naar radio Santa Maria.
De groeten aan Sjef Hendrickx,
Lady Zonnestraaltje, en alle
zieken, bejaarden en eenzamen."
Boet sleutelde aan zijn crossmotor.
De radio vervolgde: Schöne Maid,
hast du heut' für mich Zeit...
ho ja ho ja ho... ja ba da ba doe...
Henk hielp zijn moeder saucijzenbroodjes
bakken. Die ze 'siezen' noemde.
"Schieve lat, ga je zondag mee
Boet aanmoedigen in Boekel?"

pagina 37

De leraar Engels, Glimmerveen, stelde Ien een
paar vragen. "Aldous Huxley's 'Brave New World'
was niet zoals '1984' van George Orwell,
een schildering van een toekomstvisioen."
zo betoogde Ien. "Maar een, weliswaar
gewaagde poging, om een oplossing
te bedenken voor de overmatige groei
en agressie van het mensdom. Namelijk
door deze te reguleren en wel bij de bron:
de voortplanting en de hormoonhuishouding."
Later zou ze ergens lezen dat '1984' geen
toekomstige maar historische Big Brother-staat
beschreef: Stalins USSR in 1948.



Glimmerveen had haar deze mening
niet in dank afgenomen. "Beperk jij je
maar tot 'Treasure Island' en 'Animal Farm',
zo denderend zijn je cijfers nou ook niet.
Om het niet over je uitspraak te hebben."
Iens uitspraak was sterk gekleurd door
Tony's dialect: Lancashire hotchpotch.
Ze moest ergens op een lange teen
getrapt hebben. Zo was hij nog nooit
tegen haar uitgevallen. "Laat ik m'n bek
maar houden." dacht ze. Maar stilletjes
neuriede ze: "Fifteen men on a dead
man's chest... yohoho and a bottle of rum."

pagina 38

Ien verdacht haar moeder ervan
een verhouding te hebben met de
vertegenwoordiger van Novidental.
Een engerd met een rossig baardje.
Zij oefende mede namens Tony wraak,
op papier althans.

Lieve Mona,

toen ik gladjanus Jean Potage, die mafkees,
in adamskostuum vond op mijn vlijtig liesje,
werd ik een razende Roeland en zei:
"Dat zal Jaap heten, pak je todden, Jopie.
Snel of ik sla je in de Maartenskliniek."
Hij zag bleek als de dood van Pierlala
en werd op slag een brave Hendrik.
"Jesusfiguur met je judasbaard, malle
August. Ik ben haar ware Jacob.
Joost mag weten wat ze in jou ziet,
Jan zak. En jij nieuwsgierig Aagje,
Ik ben gekke Henkie niet. Het moet
uit zijn, Jut en Jul. Barbertje moet hangen."
Pas na een aantal jandoedels was ik
over deze jobstijding heen.

Groeten van een ongelovige Thomas.

pagina 39

"Het lichtste metaal is lithium en
het zwaarste metaal is osmium."
De les was al een minuut of vijf bezig
Toen Henk binnenkwam.
"En waar kom jij vandaan, Samrink?"
"Uit Bokki Wokki, meneer."
"Nou... toe zeg... ga zitten... stilte!"
"Antonisse, welk metaal komt het meest
voor in de aardkorst? "IJzer?... koper dan..."
"Nee, aluminium. En wie weet waar de
grondstof bauxiet haar naam vandaan heeft?"
"Les Baux." "Uitstekend Victor."

Typische gymnasiummop:
Johan Cruijff is aan het woord in een interview.
"Het gaat natuurlijk om de details,
de bijzonderheden..." Onderbreekt de
verslaggever: "Het idiosyncratische van
Barcelona?" Cruijff vertrekt geen spier en
zegt: "Juist ja." De verslaggever weer:
"En het iconoclastische..."
Zegt Johan: Ik sie niet in wat... eh...
peeldenstorm er mee te maken hep."

pagina 40

Huize Pot was in rep en roer. Het was woensdag
en al donker en Anton was nog niet thuis.
Behalve opa ging iedereen zoeken.
"Waar ga je dan zoeken? Wedden dat zodra
jullie weg zijn, hij aan komt zetten met weet ik
wat voor verhaal." Maar ze konden niet niks doen
en hadden iedereen behalve de politie al gebeld...
en dus ... ja wat? Maar opa had het weer eens
goed gezien. Anton had een spel bedacht waarbij
hij om de beurt links- en rechtsaf moest slaan op
zijn fietstocht en was toen ergens bij Milsbeek beland,
voor hij de kortste weg naar huis had genomen.

In de redactie van Bitmap/Ponro
was met ingang van nr. 8
Henk Samrink vervangen
door Sara Troelstra.
Het was een echt voorjaarsnummer
geworden met Sara's carnavalskraker.



Gert, waar is je feestreus
Gert, waar is je reus
Waar is je feestreus gebleven?
Ik zag 'm net nog in je broek, ja ja
En vanmorgen stond ie in je pyjama

Hermien, let op je woordkeus
Hermien niet zo scabreus
Waar is je kuisheid gebleven
Voor sherry, koffie en wat frou frou frou
Moeten we zo naar de van Bemmelens toe.

pagina 41

Willem Duys

Het fotohoekje werd ook vervangen.
Door een nieuwe rubriek onder het motto
van Willem Duys: Ja, beste mensen,
ook dieren hebben liefde nodig.
En bevatte wetenswaardigheden als:
Het sabeldier (Mustela zibellina) kan
de liefdesdaad tot circa tien uur rekken.
Het liefdesleven van de inktvissoort
Octopus vulgaris speelt zich af rond
de derde van zijn/haar acht armen.
Een tussenstuk ontbreekt en daarom
wordt het dier koppotig genoemd.
Hun lievelingseten is krab (Brachyura).
Ze leven solitair en beoefenen de rugslag.
Voor zover ze een rug hebben.
De wezel (Mustela nivalis) is
bedreven in de orale sex.



Ze konden het samen goed vinden,
Sara en Erdal. Hij maakte haar wegwijs
in de techniek en zij hem in de biologie.
Omdat hij haar ook inwijdde in zijn datadomein,
waren zelfs de computeronderwerpen in
Bitmap/Ponro (de naam werd niet gewijzigd)
er niet bij ingeschoten.
Iteratief of recursief programmeren (voorbeeld)
Ontdek de randomgenerator (getal of woord)
Michael Jackson Structured Programming.


.............. niet deze ................................ maar deze....................

pagina 42

Mark Antonisse was tamelijk van slag.
Want er was geen vervolg gekomen
op het avontuur in Oostenrijk
en hij kon zijn zinnen niet verzetten.
's Nachts werd hij bezocht door vreemde
(maar wat vertellende ?) dromen.
Zoals deze:
Een zwarte kat wordt moeizaam
de strot afgesneden door een
onbekende man met een bot mes.
Mark ziet zichzelf zijn zakmes uit
zijn broekzak (van een Lederhosen)
halen en hoort zichzelf zeggen:
"Hier heb je een scherp mes."



Maar ook deze:
"Ik was op bezoek bij een Vlaamse
in een stofjas geklede duivenmelker.
We stonden op zijn binnenplaats.
'de cour' zoals hij zei, voor het
duivenkot te wachten op het
binnenkomen van de duiven.
Dan duikt een duif als een roofvogel
op een prooi. Een muis, nee 'mois'
zegt de Belg. Maar terwijl mijn ogen
inzoomen, zie ik dat het weer een
zwarte kat is."

pagina 43

De tweedehandse platenhandel had
had Boet kunnen ruilen voor 25 dozen
hardrock merchandising spul:
Judas Priest T-shirts, Motörhead gespen...
Sinds het begin van het motorcross seizoen
dit voorjaar, werkte hij voor het Franse
smeermiddelenmerk Lubriflex.
Reclameborden, spandoeken plaatsen,
het inkratten van de motoren
voor een overzeese Grand Prix,
dat soort klussen zouden zijn werk worden.
In de Ford Transit was naast de dozen
en zijn Kawasaki crossmotor nog net plaats
voor een luchtbed en een slaapzak.
"M'n adres, moeder? Poste Restante Toulouse."



Vanessa's klacht (in haar dagboek):
Die klootzak van een Henk,
die zelfingenomen kwal.
Net of er aan hem niks mankeert,
die poon, die goudvis,
die rooie vissenkop.
Z'n vrijheid, een smoes.
Z'n gladde praat,
uitgestreken gezicht.
Zo'n scholier met een vakantiebaantje.
Wat moest ie in de Onderbroeck?
Wat moest ik met hem?
En Norma wrijft met haar gekir
nog eens zout in de wonde.

pagina 44

Daarentegen had Henk een
(wat hij toch beschouwde als)
lofdicht op zichzelf gemaakt.
Flierefluitende straatslijper
Losbollige flapdrol
Dromerige rinkelrooier
Pierewaaiende zwierbol
Baliekluivende tafelschuimer
Uitvretende hansworst
Luchtfietsende slaapkop
Harkerige stoethaspel
Dagdievende kloris
Slampampende lanterfanter
Lapzwanzende lichtmis
Slabakkende luiwammes
Leeglopende fantast
Nietsnuttige non-valeur

Op de tweede dag van het eindexamen
was Henk één van de eerste getuigen
van een auto-ongeluk op de Graafseweg.
De veroorzaker van het ongeluk
vroeg Henks jas om onder het hoofd
van het slachtoffer te leggen.
Zo miste hij een half uur van het
scheikunde-examen, toch al z'n zwakste vak.
Maar op de een of andere manier werkte
de schok nog na in zijn voordeel.
Het werd de enige acht tussen veel
zessen en een vijf op zijn eindlijst.
Bij biologie had hij een soort black-out.
Osmose, turgor en semi-permeabel wandje
waren die dag niet aan hem besteed.

pagina 45

Het toeval wilde dat van hun groep
alleen diegenen zakten, die het examen
vorig jaar ook al niet haalden.
Slechts Paul verstoorde deze
speling van het lot nog bijna.
Hij slaagde met de hakken over de sloot.
Warenar had wel een verklaring:
"De jongen is smoorverliefd, sinds kort
en vermoedelijk voor het eerst."
Paul wist, maar hield dit voor zich,
dat het twee of drie regels uit een liedje waren
die de toegang tot al zijn kennis versperden.
Bella bella bella Marie
slechts voor jou zing ik
mijn droommelodie.



Bij de Printshop hadden ze door Erdal
ontworpen groen geel rode affiches
laten maken voor hun eindexamenfeest.
De tekst was van Henk naar het lied:
'Prophet has arise' van de poliopatiënten
rastaband Israel Vibration.

pagina 46

De gelegenheidsband van die avond had zich
met een knipoog naar Albert Hammond
'Free Elastic Band' genoemd.



De line-up:
Ien Sarie----------------bas
Henk Samrink----------slag
Victor Stokhof----------solo
Erdal Ozipek------------synthesizer
Paul Pot-----------------drums

Ze speelden op de installatie van
Victors kerkkoor begeleidingsgroep.
Zes nummers hadden ze in allerijl ingestudeerd.
'Be true to your school' een oud Beach Boys nummer.
En van the Ramones 'Crummy stuff'.
Van Devo 'Mr DNA' en 'Words get stuck
in my throat' (gezongen door Ien).
Het reggaeritme van 'Het Lubbers-kampement'
kregen ze noch in de vingers noch onder de knie.
Maar omdat ze toch een eigen nummer
wilden spelen hebben Henk en Erdal
een Nederspeedcoresong geschreven.

Met de opdracht van Erdal om te zingen als
Henry Rollins van Black Flag in 'Can't decide'.

Kopperaf
Kopperaf
Je godverdomde kopperaf
Ik kan maar niet besluiten
Om iets te besluiten (zang: Henk)
Ik verheel m'n gevoelens
Omdat ik niet zeggen kan
Wat niet te zeggen valt (zang: Ien)
Mocht ik nog wat sneller kunnen zingen
Nou ik dee het wel
Maar ik kan niet sneller zingen
Dus zing ik 'like hell' (zang: Paul en Victor)
Kopperaf
Kopperaf
Je godverdomde kopperaf

Om hun optreden te beëindigen
met 'Gelukkig zijn is ook niet alles'
van Wim T. Schippers als toegift.

pagina 47

"Nu de Transit weg is... eh... nu Boet weg is,
is er toch plaats voor een nieuw orgel."
opperde Walter Samrink. Henk: "Nee toch."
"Maar stel, als je nou... er schijnen in
België jazzorgels gemaakt te zijn die..."
Dan bedenkt Henk zich. "Hoewel, doe maar,
waarom ook niet. Ik heb het nog niet verteld
maar ik wou Boet eigenlijk gaan opzoeken.
Hij zit op het moment toch in Italië.
Nou ja, opzoeken. Ik bedoel niet alleen
voor de vakantie maar het komende jaar of zo.
In ieder geval voor langere tijd en dan..."



"Hoe zit het dan met de filmacademie,
daar wilde je toch naar toe?" vroeg
zijn moeder zich af. "Dat is het 'm juist.
Ik heb geen materiaal waarmee ik op het
toelatingsexamen aan kan komen zetten.
Nou had ik gedacht, als ik die oude 8 mm
camera van jullie eens gebruikte om
in Zuid Europa iets te filmen waarmee ik
volgend jaar goed beslagen ten ijs kom."
"En waar wil je dat jaar van leven?
Toch niet op Boets kosten mag ik hopen."
"Ik heb niet veel nodig. Ik zie wel."
"Voor mijn part. Toen ik zo oud was..."
"Ja, ja, dat verhaal kennen we nou wel,
uitentreuren zelfs." zei Mirjam en Walter
kreeg een boze blik toegeworpen.

pagina 48

"Cruisen in een Chevrolet Impala."
Tot nog toe was zijn carrière als lijkbezorger,
Victor niet al te zwaar gevallen.
Het verdriet van de mensen werd weer
gecompenseerd door de sterke verhalen
van aflegger Rinus van den Ockeloen.
Maar toen kwam zijn vuurdoop. Zijn eerste
hartverscheurende teraardebestelling.
Een moeder en haar zoon waren
omgekomen bij een frontale botsing.
De vader probeerde zich uit alle macht
vast te grijpen aan de kist, die ze op een
soort theewagentje moesten voortduwen.



"Well dad, what have you been up to?"
"O girl, you don't wanna know. They've
stopped the dole. They want her, your mom,
to pay me alimony. But I don't fuckin' want that.
Anyway, I'm going away for a while, mean...
back to England. Got involved in a nasty thing.
Threw a TV-set out of the window that killed
a dog owned by a revenge seeking guy."
"And now ... hoe zeg je dat? ... wordt de
grond te heet onder je voeten?"
"Right, and I thought you'd probably
want the room, since you're gonna study.
Although, livin' above a pub ..."
"Thaaanks dad, I love you."

pagina 49

"Komt niks van in. Onder geen beding
ga jij boven een café wonen.
Weet je wat het met die klote Tony is,
hij bedoelt het goed maar alles pakt
verkeerd uit en dan ook alles."
"Ja ja, me inschrijven voor een studentenflat,
ik weet het wel, en nog een jaar thuis blijven.
Nee moeder, ik moet op m'n eigen wonen,
en wel nu! Het is niet dat ik het hier niet
naar mijn zin heb en jij alleen in dit grote huis
is ook het ook niet, maar ik heb het huurcontract
al getekend en ga er wonen ook."



Walter en Mirjam Samrink waren net bezig
om het canvas over het orgel te gooien,
toen ze de ouders van Paul zagen, die zich
even lieten uitwaaien op de rivierkade.
"Wat leuk, goh bijna zei ik Mon en To omdat
Henk jullie zo noemt. Ton en Mo is het, nietwaar?
Zin om ergens wat te gaan drinken?"
Eerst hadden ze het over Paul en wat hij zou
gaan studeren. "Goh sterrenkunde..."
Walter verdedigde Henks besluit. "Och,
wij hebben ook nooit verder gestudeerd
en hebben van onze jeugd genoten.
De halve wereld zijn we rondgetrokken.
Het zijn nu onze beste herinneringen, hè Mirjam?"

pagina 50

Anton wilde graag weten of
opa vangen met de vraag:
"Wat was er eerder, de kip of het ei?"
"Het ei" zei opa glimlachend.
"Maar hoe zit het dan met de kip
die dat eerste ei legde?"
Opa was zo iemand die niet
voor één gat te vangen was.
"Als het nou eens geen kip was die
dat ei legde maar bijvoorbeeld... een vis."
Anton weer: "Dan... wat was er eerder
de kip of het kippenei?" "Kijk Anton,
laten we zeggen... de viskip legt een ei...
waar een kipvis uitkomt."



Al die tijd had Paul zijn tenen
zitten samenknijpen, maar toen
kon hij zich niet meer inhouden.
"Ik ken alleen vishandel annex poelier
'De Viphal' waar ik altijd met een boog
omheen loop omdat de geuren van haring
en gegrilde kip niet goed samengaan.
In mijn neus althans niet."
"Omdat ik niet zo gauw wist welke loot
aan de evolutieboom de kip voorafgaat
heb ik maar de vis genomen die ik toch
al bij de staart had." Paul geërgerd:
"Opa zal eens niet het laatste woord hebben."
"Nee jij." Nog steeds glimlachend.

pagina 51

De moeder van Norma posteerde zich
op zaterdagen tussen de parkeergarage
en de Marktstraat met doosjes eieren,
enkele van haar etsen en bosjes bloemen.
Zodat ze wat zelf-verdiend geld had naast
de ruime alimentatie van de manegehouder,
zoals ze aan haar ex-man refereerde.
Eigenhandig had ze een kippenhok
ergens in de rivierduinen tussen
Alverna en Heumen omgebouwd
tot haar woning annex atelier.



Hoewel Paul er toch zeker van was
dat hij in een andere stad zou gaan
studeren, vermoedelijk sterrenkunde,
had hij tot ieders verbazing en op
het laatste moment gekozen voor
de studie sociale geografie in Nijmegen.
Norma en hij waren gaan wonen in de
woonwagen waar Norma's moeder
in woonde tijdens de verbouwing.
Onder de notenboom naast het
voormalige kippenhok.

pagina 52

"Hoe lang heb je er over gedaan?
Maar vijf dagen?" Henk had per dag soms
meer dan tien uur op de brommer gezeten,
tot hij helemaal trilde en barstte van de honger
en van de slaap. Met donkere wallen onder zijn
ogen was hij aangekomen op het motorcrossterrein
in het dorp Maggiore nabij Arona in Italië,
waar Boet kampeerde in zijn bestelbus.
"De eerste dag kwam ik niet verder dan
de Ardennen. Maar in Duitsland schoot het
goed op. Hoewel, het was levensgevaarlijk.
Er zijn geen fietspaden en dan steeds die
achteropkomende vrachtauto's. Bijna was ik er
geweest, dood bedoel ik. Overnacht heb ik
in zogenaamde Naturfreundehäuser, zelfs
Rettichknödel gegeten." "En in Zwitserland
zeker over de Simplonpas gekomen?"
"Ja, maar daarvoor de Grimselpas moest ik
helemaal in de eerste versnelling omhoog."



"En je wil hier blijven?" "Nou ja een baantje
zoeken, kan jij niet eens wat rondvragen?"
"Hier is niks, misschien aan één van de meren
of aan de kust. Ik zal wel eens kijken."
"Weet je, ik heb pa z'n oude tent meegenomen.
Kan ik die hierzo opzetten... zolang?"
"Best, maar we blijven nog maar zeven weken.
De laatste vier in Faenza en dan naar Spanje."
Via de Amerikaanse crosser Lew Archer
die met zijn camper naast Boet stond,
vond Henk een baantje als disk-jockey en
schoonmaker in een gay bar in Faenza.
En toen Boet al weer lang en breed in Spanje
zat, was Henk afwasser in Forte dei Marmi.

pagina 53

Hebben we iedereen gehad? Ik bedoel
wat iedereen is gaan studeren en zo...
Welnu, Erdal en Victor zijn gescout of
hoe zeg je dat... geheadhunt. Althans,
ze zijn gevraagd een verzoek in te dienen
voor een scholarship in Phoenix Arizona.
Weet je wie ook sociale geografie
is gaan studeren... Anneke van Driest.
Die had duidelijk een oogje op iemand.
Wat er van Sara Troelstra is geworden?
Weet ik niet. Ach, bedenk zelf iets.
Mark Antonisse wilde het zoveel
mogelijk stil houden dat hij naar
de Koninklijke Militaire Academie in Breda
zou gaan. Maar het is toch uitgelekt.



"Gefilmd heb ik nog niets, maar ik
ben wel een paar kilo aangekomen."
Zo had Henk aan Paul en opa geschreven.
"Tjonge, wat ik tot nog toe gemist heb aan
kostelijke spijzen ben ik nu bezig snel in te halen.
Gegratineerde aubergines, risotto met de lekkerste
paddenstoelen en veel grappa, heel veel."

Jullie Femios Terpioszoon
(hier Enrico geheten.)

pagina 54

Fausto Bincoletto was een gebakkebaarde
zestiger met een plusbril van heb jou daar.
De oberkelner van hotel restaurant
'Almayer's Folly' in Forte dei Marmi.
Het al vaak van stijl veranderde gebouw
lag aan een straat die uitkwam op de
plaatselijke strandboulevard.
Voor zover afwasser Enrico (onze Henk)
van de kassier had begrepen, was Fausto
een kinderloze weduwnaar uit Carrara.



Als Henk er niet uit kwam in het Italiaans
bood Carlo Pepoli, de kassier die altijd
met Fausto meereed, uitkomst.
Hij kwam uit Massa, maar sprak ook Duits,
want hij had tot zijn zeventiende in
Trentino gewoond, in Bozen/Bolzano.
Gedrieën gingen ze soms na het werk
nog ergens wat drinken.
Dan kreeg je conversaties als:
"Solita solfa?" "Gleiche Sulphur?"
"Ah, immer das gleiche Liedchen."
En Henk moest vaak bekennen:
"Non ho capito un cavolo.
kein Schnars, kein Sikkepit."
"Qua?"

pagina 55

"Heb je hiervoor in een gay disco gewerkt?
En dat in Faenza?" "Ja... Gay Bikers."
"Wat zijn camp platen?" "Bijvoorbeeld
Chirpe Chirpe, Cheep Cheep en Baccara."
Om het hen te verduidelijken zong Henk:
"Miestel, yo heyes aa full of essitation."
Carlo en Fausto begrepen er niets van.
Hier verdiende Henk met afwassen meer
dan het dubbele, kreeg goed te eten en
kon in het hotel op zolder slapen. Eindelijk
weer eens een bed om in te slapen na zoveel
tijd in een slaapzak op motorcrossterrreinen.



Toen het toeristenseizoen op z'n eind liep
had Henk wel laten doorschemeren
dat hij nog langer in Italië wilde blijven
als hun werk er binnenkort op zou zitten.
Hij moest toch eens met iemand over zijn
filmplannen praten. Fausto zou in de winter
weer gaan werken in Rifugio 'Foce di Giove'
in het Parco Naturale delle Alpi Apuane, en
zou er nu enkele weken tijd voor hebben.
Als hij tenminste in het maken van een film
geïnteresseerd zou zijn. "Reken maar, en ik
vind in die ouwe uitdragerij waar ik woon nog
wel een plekje en ouwe stretcher voor jou."

pagina 56

Het was ooit Henks bedoeling geweest om
filmopnamen te maken van een reis van
Pilatus' geboorteplaats Ronciglione naar de
vermeende laatste rustplaats, het soms
roodkleurende meer Lago di Pilato in de
Monte Sibillini. Maar Fausto had een beter idee.
Het verschafte Henk tegelijk een decor en
een hoofdrolspeler. De enige speler in feite.
Fausto zou herinneringen vertellen tegen de
achtergrond van bouwwerken van zijn moeders
broer Angiolo Mazzoni, een protegé van
Marcello Piacentini, Mussolini's bouwmeester.
"De spoorwegstations van Massa, Montecatini,
Siena, een vleugel van Roma Termini.
Postkantoren in Pistoia, Grosseto en Sabaudia."


Sabaudia

Volgens Fausto kreeg je de beste indruk
van de fascistische architectuur in de nieuw
aangelegde steden in de drooggelegde Pontijnse
moerassen. "Sabaudia, Latina, Pontina, Aprilia."
"Hé, is dat ook een plaats. Ik ken de naam
alleen van een motormerk." "Je hebt al een
camera en een cassetterecorder, nu zou je nog
aan rolschaatsen of een skateboard moeten zien
te komen." "Hoe zo?" "Voor meer glijdende
opnamen, Leni Riefenstahl filmde op rolschaatsen.
Ken je haar?" Fausto wist meer van film dan Henk.
"Triumph des Willens, die nazi-propaganda."


Leni Riefenstahl